یکی از دوستانم (که برنامه نویس نیز نبود) آرشیو موسیقی مفصلی داشت. یک روز این موضوع برایش پیش آمد که بتواند فایل های صوتی تکراری موجود در هارد دیسکش را یافته و تصمیمی راجع به آنها بگیرد. شروع کرده بود به این که لیست فایل ها را بررسی کند و به صورت دستی فایل های تکراری را پاک کند. بعد از مدت کوتاهی از من پرسید: فرید امکان این وجود دارد برنامه ای بنویسی که فایل های تکراری را پیدا کرده و لیستی از انها به من نمایش دهد؟ چون تعداد فایلهای موجود در آرشیو من خیلی زیاد است.
به او گفتم کار سختی نیست. امتحان میکنم. بعد از آن در حدود ۱۵ دقیقه (زمان کار را با toggl.com ثبت کردم) توانستم برنامه ساده ای بنویسم که در درایو خاصی فایل های صوتی تکراری را پیدا کرده و در یک فایل متنی گزارشی به کاربر ارائه دهد.
دوستم از نرم افزار استفاده کرد و با توجه به این که تعداد فایها صوتی موجود در آرشیو او بسیار زیاد بود، این برنامه کمک زیادی در یافتن فایل های تکراری بر اساس نام، به او کرد.
بعد از دیدن عکس العمل دوستم در مورد نرم افزار خیلی ساده ای که تهیه شده بود به این نکته بیشتر فکر کردم که موفقیت یک پروژه نرم افزاری (چه کوچک چه بزرگ) به این که چه مقدار کار فنی عجیب و غریبی برای آن انجام شده است وابسته نیست. یا به این که چه فناوری هایی در آن استفاده شده است.
عامل اصلی در موفقیت یک پروژه نرم افزاری استفاده درست از فناوری های موجود جهت رفع نیازهای اصلی کاربر هدف است.
در صورتی که نیاز اصلی کاربر رفع نشده باشد. واقعا مهم نیست که چه فناوری هایی و چه معماری های مرتبط و منظمی در نرم افزار استفاده شده است.
این درسی بود که من گرفتم از نیاز ساده یک دوست.